Velen, ook nu nog actief bij de Noordwijkse Hockeyclub,  zullen een herinnering hebben aan

Piet Minnes. Warm, eerlijk, aanwezig, stimulerend, kritisch, maar altijd echt NHC. Speler, bestuurslid, pianist, ouder, coach, vriend, barman, terreinknecht, of voorzitter. Piet is alles geweest voor de NHC zoals de NHC, heel veel, zo niet alles, was voor hem. Of hij al bij de oprichting in 1967 betrokken was, weet ik niet, maar voor mij is hij mijn hele hockeycarriere vanaf 1974 tot nu aanwezig geweest, in alle mogelijke functies en bijdragen. Vanaf het begin altijd samen met zijn vrouw Hannie en zijn kinderen Cees Jan, Noel en Paul.

 De NHC en ik hebben veel aan Piet te danken. Hoewel niemand zijn dagelijkse levenspad goed kende, de mijne heeft ie lange tijd gevolgd en becommentarieerd waar hij dat goed dunkte. Vaak met positieve en warme opmerkingen, soms met kritische, cynische opmerkingen, maar altijd fair en met humor, steevast afgesloten door een dikke kus op m'n bol, hoe oud ik ook was. Het heeft mij gemotiveerd en gevormd in de persoon die ik nu, voor mijn NHC, wil zijn.

Van mijn ouders zijn er de verhalen van alle feestje met Piet op de piano, samen met George Aten die de pannen van het dak speelde en waar de feestjes tot laat in de ochtend doorgingen. De volgende ochtend stonden wij, jonge NHC-ers,  daar dan weer, om de lijnen te krijten, de kleedkamers schoon te maken, in te vallen bij elk senioren team denkbaar, om daarna dankbaar een flesje Exota in ontvangst te nemen van Piet.

Dezelfde Piet die ons de dag ervoor nog had gecoached bij een of ander mini toernooi op een koude zaterdagochtend in Goeree Overflakkee. Ook in alle jaren daarna vervulde hij een rol bij alle jeugdleden die mochten uitkomen voor de hogere jeugdteams van het Zuid Hollands of Nederlands jeugdteam.

Piet was iemand die altijd voor de NHC beschikbaar was, onder de noemer clubliefde, zonder een ander belang te dienen dan dat van de NHC. Dat is pas echt “clubliefde”. Iemand die de titel van erelid dus meer dan verdiend heeft. Zijn laatste aanwezigheid voor de NHC was op het 45 jarig jubileum waar ik zeker van weet dat hij daar erg van genoten heeft en waar hij nog veel oudgedienden “ bewust”  heeft gezien.

Hij zal gemist worden en wij wensen Hannie, Cees Jan, Noel, Paul en alle kleinkinderen heel veel sterkte toe. Voor mij persoonlijk ; Lieve Piet, het was een genoegen en eer je gekend en beleefd te hebben. Ik wens je heel veel rust, en al je dierbaren sterkte met het gemis van jou.

Een laatste kus van mij voor jou.

Erik “Horst” Verdoorn