We are -net niet- the champions!
Op het beslissende moment in de “Tussencompetitie” wordt het publiek wederom achter het gaas verbannen. En wat doe je dan om een gepromoveerd team dat wederom een kampioenswedstrijd gaat spelen aan te moedigen? Precies. Tóch aanmoedigen!
Niet langs de kant tijdens de wedstrijd, tegen mede-kampioenskandidaat Forescate MD1, maar de hele voorafgaande week met inspirerende filmpjes. Elke dag kregen onze meiden van NHC MD2 een peptalk via WhatsApp. Van oud-NHC talenten Bente en Tjeerd, van hun grote voorbeelden van de MC1, MA1, Dames 1 en (net op tijd) Heren 1, van hun vriendinnen van de MD1, van clubiconen Lex en Simone, van de voorzitter en de jeugdvoorzitter én van echte Olympisch en Europees kampioenen Jorrit Croon, Lars Balk (what’s in a name?), Frédérique Matla en legende Caia van Maasakker!
De meiden en hun ouders konden er niet over uit dat er zoveel mensen met hen meeleefden. Je zou haast bezwijken onder de druk… Maar hiervan was allerminst iets te merken toen de scheidsrechter affloot voor De Kampioenswedstrijd in de Eerste Klasse (Poule I). Zowel Forescate als NHC wierpen alle schroom van zich af en knalden er vol in. Forescate was net iets beter maar gaandeweg kroop NHC uit haar Noordwijkse schulp. Inmiddels konden ook de thuisblijvers meegenieten want –lang leve de technologie- ook de Instagram-livestream liep mee en zij zagen dat de achterhoede van NHC geleerd had van de laatste wedstrijd en doelbewust haar medespelers op het middenveld opzocht in plaats van blind wegwerken. De “middenmotor” van NHC begon langzaamaan op stoom te komen en na tien minuten kantelde het wedstrijdbeeld. De reuzinnen van Forescate werden naar achter gedreven en de eerste kansjes kwamen er voor NHC. Waren dit eerst nog speldenprikjes opeens stond Razende Robin een-op-een met de Voorschotenaarse keepster. Deze toonde waarom zij de minst-gepasseerde doelverdediger uit de Eerste Klasse is, kwam rap uit en verkleinde voldoende de hoek. Een dot van een kans en naar nu blijkt het “kantelmoment” in de wedstrijd want slechts twee minuten later was het aan de andere kant wel raak. Via een omschakeling brak Forescate snel uit, bracht de bal naar haar rechtervleugel en zij wist (bewust!) knap door de benen van Fiere Fiene te scoren: 1-0.
Deed dat NHC wankelen? Ben je gek! Forescate was beter maar NHC was niet kansloos. En dus trokken de meiden, aangemoedigd door de “rijdende ouders” en hun fanatieke coaches, onverminderd ten strijde. Coach Fleur, het pareltje van NHC’s trainersgamma, pakte zelfs expres een waarschuwing van de scheidsrechter om hiermee haar meiden aan te geven dat alles uit de kast moest worden gehaald. Ondertussen begon echter ook het weer tegen te werken en een ijsregen besproeide onnodig het zeiknatte Veld 1. Maar NHC MD2 liet zich niet uit het kunstgrasveld slaan en stroopte de mouwen van haar thermoshirt op. De wedstrijd golfde weliswaar heen en weer maar de Noordwijkse achterhoede bestaande uit Aanpakkende Anna, Indrukwekkende Iza, Excellente Esmee en Opperbeste Olivia speelden haar beste wedstrijd van het seizoen en gaven geen kans weg… Prrrttt… Strafcorner Forescate!
Het moet Voorschoten worden nagegeven, telkens op de momenten dat NHC dacht te kunnen gaan scoren werden ze gevaarlijk. Heldin Helen, die als uitloopster uiteindelijk 2 van de 3 strafcorners onschadelijk wist te maken was deze keer kansloos. Net als keepster Fiene. Want met een geweldig geplaatst schot in de uiterste linkerhoek maakte Forescate 2-0. De NHC meiden slikten deze bittere pil weg, dachten nog even aan alle aanmoedigingsfilmpjes en probeerden de laatste 10 minuten een wonder te verrichten. Fanatieke Fiene, Listige Liese, Meesterlijke Maud, Nijdige Nikki, Linke Liv en Zalige Zara oftewel het hele middenveld én de voorhoede gingen “va banque”. Nog één keer écht álles geven. Forescate wankelde weliswaar maar vallen deed ze niet. En na 70 bloedstollende en ijskoude minuten floot het goede arbitrale duo af… Forescate MD1 was de terechte kampioen van de Eerste Klasse.
De Noordwijkse “rijdende ouders” slikten het brok in hun keel weg zeker toen ze bij menige MD2’er de tranen zagen doorbreken. Maar de coaches Fleur, Gert-Jan en Debbie ontvingen met trots hun kroost in hun warme armen. “Jullie streden als Leeuwinnen, dan heb je er alles aan gedaan om te winnen. Wees trots op jezelf en nu… warme chocolade melk!” Een uur later werden de meiden door hun ouders met heus vuurwerk onthaald, waren de tranen en natte kleding snel gedroogd en vierden ze luidkeels hun net-niet-kampioenschap bij een van de gastvrije ouders in het tuinhuis.
Sportieve meiden, we hebben van jullie genoten. Forza NHC MD2!!!
