Lieve Paul,
Wat heb ik genoten van jouw relaas over gaasgluren. Zelf ben ik niet zo’n gaasgluurder, eerder gewoon een bemoeial. Gezegend met de taak van manager en soms die van coach (wanneer onze vedette en coach Julia Antheunissen zelf moet spelen of coach Rudo Heres moet fluiten), mag ik me vaak tóch in de dug-out neervlijen.
Een nieuw fenomeen openbaart zich in Nederland: gaasgluren. Meer weten? Lees de column van Paul Balk.
Lees meer
Als medeoprichter van de International Sports Management Academy heb ik het voorrecht ontwikkelingen in de recreatieve sport in vele delen van de aardbol te kunnen volgen. Hoe meer je ziet, hoe meer je je realiseert wat een uniek systeem van ‘sport voor iedereen’ wij in Nederland hebben. Ons model van laagdrempelige sporttoegang bestaat eigenlijk nergens. Clubs zijn er wel, met name in Europese landen, maar die zijn veelal vooral toegankelijk voor mensen met een flinke portemonnee. Ze zijn over het algemeen gestructureerd zoals in Nederland veel golfclubs dat zijn. Contributies van € 1.000 per jaar en meer, maar dan wordt ook alles voor je geregeld.
Een nieuw seizoen,
Hebben jullie dat ook? Na de laatste balomwentelingen in juni heb ik zoiets van ‘effe wat anders’. Maar juli is nog niet om als het al weer gaat kriebelen. Al meer dan 50 jaar lang kijk ik hoogzomer al weer uit naar het nieuwe seizoen. Wellicht een defect in mijn DNA, ik kijk bij 35 graden ook al uit naar het skiseizoen, maar van jongste jeugd tot als oude veteraan is de start van het nieuwe hockeyseizoen een klein feestje. Was dat altijd (ook) als acteur in het veld, er is dit seizoen iets veranderd. Ik heb Veteranen A vorig seizoen laten weten te willen stoppen met een kampioenschap. Dat hebben ze goed in hun oren geknoopt. Ze hebben zich iedere wedstrijd tot het uiterste ingezet om mij uit de opstelling te kunnen schrappen, een mooi kampioensfeest als gevolg.
De winterstop zit er bijna op. Veel teams hebben in de zaal gespeeld en de oudere jongeren konden zich wederom laten kronen als beste in de Midwintercompetitie.
Lees meer
5-5-5- spelen zonder te veel mensen in het veld te hebben….
In ‘the good old days’ van het hockey baseerden coaches hun opstelling op basis van een 2-3-5-tactiek. Twee backs, drie middenvelders waarvan de middelste spil werd genoemd en vijf aanvallers. De midvoor, rechts- en linksbuiten en rechts- en linksbinnen. We hebben het over de tijd dat de Noordwijkse Hockey Club werd opgericht en het veld, gewoon gras met kalklijnen, nog tramrails had.
Suggesties voor coaches, trainers, managers en scheidsrechters.
In het afgelopen seizoen heb ik een aantal columns geschreven met overwegingen voor coaches. Teruglezend best wel lange verhalen waar jullie je doorheen moesten worstelen. Misschien beter om iets vaker maar veel korter te schrijven. Zoals je in de koptekst ziet gaat het om suggesties. Geen tips, laat staan instructies. Mijn doel is niet meer dan je uit te dagen om ook op een andere manier naar het spel te kijken en dan te beslissen of je er eventueel iets mee wil of kan doen.
Lees meer
Auteur: Rob van Nes
Na een (te) lange break zijn we de wei weer in. Nou ja wei, zo noemden we het in de tijd dat de ondergrond nog groen in zwart aan je knieën bleef plakken. Ik ben wat ouder ja, speelde mijn eerste wedstrijd op een Veluwse wei in het oprichtingsjaar van de N.H.C., 1967. Onze huidige prachtige kunstgrasvelden hebben weinig meer weg van een weide. En eerlijk gezegd het spelletje zelf is ook behoorlijk veranderd. Gek genoeg lijkt de coach maar langzaam mee te ontwikkelen.
Lees meer
Om wedstrijden te winnen heb je betere spelers nodig dan de tegenpartij. Maar als dat nu in balans is, hoe win je de wedstrijd dan? En kun je met iets mindere spelers toch ook winnen? De sleutel zit in de opstelling! Lees meer hierover in deze column van Rob van Nes (oud NHC trainer en coach).
Lees meer
